ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကေပါ့ မိဘုရားေလးေယာက္ ရွိၿပီး သိပ္ကို ခ်မ္းသာႀကြယ္၀တဲ့
ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါး ရွိသတဲ့။ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔ရဲ႕ စတုတၳေျမာက္ မိဘုရားကိုေတာ့
အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ၿပီး အေကာင္းဆံုး၊ အႏူးညံ့ဆံုး၊ အခ်ိဳမိန္ဆံုး ဆက္ဆံပါသတဲ့။
တတိယေျမာက္ မိဘုရားကိုလည္း ခ်စ္တာပါပဲ။ အိမ္နီးခ်င္း
တိုင္းျပည္ေတြကိုလည္း တတိယေျမာက္ မိဘုရားကို ၾကြားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ဒီမိဘုရားဟာ သူ႔ကို တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ထားသြားခဲ့မွာကိုေတာ့ သူ
စိုးရိမ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဒုတိယေျမာက္ မိဘုရားကို ခ်စ္တာက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး.. အဲဒီ မိဘုရားကို သူ႔ရဲ႕
တိုင္ပင္ေဖာ္၊ တိုင္ပင္ဖက္၊ ယံုၾကည္အားကိုရာအျဖစ္ ဘုရင္ႀကီးက မွတ္ယူတယ္။
ျပသနာေတြ ျဖစ္လာတိုင္းမွာ ဒုတိယေျမာက္ မိဘုရားနဲ႔တိုင္ပင္ေလ့ရွိၿပီး
မိဘုရားကလည္း အၿမဲကူညီ ေျဖရွင္း ေပးပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး မိဘုရားကေတာ့
ဘုရင္ႀကီး အေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္သစၥာ ရွိပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြမွာ ပါ၀င္ကိုင္တြယ္ေပးၿပီး ဘုရင္ႀကီးကိုလည္း
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာကို ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရင္ႀကီးကေတာ့
သူ႔ကိုတစ္ျခား မိဘုရားေတြေလာက္ မခ်စ္ပါဘူး။
တစ္ရက္မွာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ အသည္းအသန္ကို နာမက်န္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဘ၀
သက္တမ္း ကုန္ဆံုးေတာ့မွာကို သိေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔ရဲ႕
ခ်မ္းသာႀကြယ္၀မႈေတြ၊ ဇိမ္ရွိရွိ ေနခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းကို
ျပန္လည္စဥ္းစားမိၿပီး "ငါ့မွာ မိဘုရားေလးေယာက္ ရွိတယ္.. ဒါေပမယ့္
ငါေသရေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲပါလား" လို႔ေတြးမိေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့
သူကသူ႔ရဲ႕စတုတၳေျမာက္မိဘုရားကိုေခၚၿပီးေမးလိုက္တယ္..။
"အခ်စ္ေရ.. ကိုယ္မင္းကို အခ်စ္ဆံုးပဲ ဆိုတာ မင္းသိတယ္ေနာ္..
မင္းကိုေကာင္းေပ့၊ လွေပ့ဆိုတဲ့ အ၀တ္အစားေတြ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြကို
ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တယ္၊ မင္းကိုလည္း ငါ အရမ္း ဂရုစိုက္ခဲ့တယ္.. မင္း ငါနဲ႔
အတူတူ လိုက္ေသႏိုင္မလား" ။ မိဘုရားက "လံုး၀ပဲ" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
ေနာက္ထပ္ စကား တစ္လံုး တေလမွ မေျပာပဲ လွည့္ထြက္သြားခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕
အေျဖစကားဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ဓါးနဲ႔မႊန္းသလိုပဲ ခံစား ရေစပါတယ္။
၀မ္းနည္းသြားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာတတိယေျမာက္ မိဘုရားကို ေခၚျပန္တယ္။
"ငါဟာမင္းကို ငါ့ဘ၀နဲ႔ ခ်ီၿပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္။ ခုေတာ့ ငါေသရေတာ့မယ္.. မင္း
ငါနဲ႔တူတူ လိုက္ေသႏိုင္မလား"။ "မေသႏိုင္ပါဘူးရွင္... ဘ၀ဆိုတာ
ေကာင္းတာေတြကို ခံစားဖို႔ ျဖစ္လာတာ.. ရွင္ေသရင္ ကၽြန္မ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႔
လက္ထပ္မွာေပါ့" လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ေအးစက္
ေတာင့္တင္း သြားေလရဲ႕။
ေနာက္ေတာ့ ဒုတိယေျမာက္ မိဘုရားကိုလည္း ေခၚလိုက္တယ္။ "ငါဟာ အျမဲတမ္းပဲ
မင္းရဲ႕ အကူအညီေတြကို ယူခဲ့တယ္.. မင္းကလည္း ျပသနာေတြကို ငါနဲ႔အတူတူ
ရင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ ငါနဲ႔ တူတူ လိုက္ေသႏိုင္မလား အခ်စ္ရယ္"။
"၀မ္းနည္းပါတယ္ရွင္.. ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မ ရွင့္ကို မကူညီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..
အဲ ဒါေပမယ့္ ရွင့္ရဲ႕ အသုဘကိုေတာ့ ကၽြန္မ လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္.. ရွင့္ရဲ႕
အုတ္ဂူဆီသို႔လည္း ကၽြန္မ လာပါ့မယ္"လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ
အေတာ္ေလးကို စိတ္ဆင္းရဲသြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ "ကၽြန္မ ရွင္နဲ႔ အတူတူ လိုက္ေသမယ္.. ရွင္ဘယ္သြားသြား
ရွင့္ေနာက္က ကၽြန္မလိုက္ဖို႔ အသင့္ပါပဲ" ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။
ဘုရင္ႀကီးဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းေထာင္ ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး
မိဘုရားကို သူ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ သူမဟာ အေတာ္ေလးကို ပိန္လွီးေနၿပီး
ေ၀ဒနာခံစားေနရပံု ေပါက္ေနတယ္။ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေနာက္ဆံုး အေနနဲ႔ သူမကို
ေျပာလိုက္တယ္ "ငါ မင္းကို ပိုဂရုစိုက္ခဲ့သင့္တာ.. ေနာက္ ဘ၀မွာ အခြင့္အေရး
ရွိမယ္ဆိုရင္ ငါ ျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲဗ်ာ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ
ဇနီးေလးေယာက္ ရွိပါတယ္..။ စတုတၳေျမာက္ ဇနီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
ကိုယ္ခႏၶာပါပဲ.. သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း ေကၽြးေမြး
ျပဳစုခဲ့ပါေစ.. ေသသြားတဲ့ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ထားခဲ့ရတာပါပဲ။ တတိယေျမာက္
ဇနီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြပါ။ ကိုယ္ေသသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ
တစ္ပါးသူ လက္ထဲ ေရာက္သြားတာပဲေလ။ ဒုတိယေျမာက္ ဇနီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕
မိသားစုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။ အသက္ရွင္ေနစဥ္မွာ အနားမွာရွိၿပီး
ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းခဲ့ ေကာင္းခဲ့၊ သူတို႔ေတြ ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားဆံုး
လုပ္ေပးႏိုင္တာကေတာ့ ကိုယ္ေသသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ အသုဘ လိုက္ပို႔မယ္..
ေနာက္ေတာ့ အုတ္ဂူေလးဆီ လာၾကမယ္.. ဆုေတာင္းေပးၾကမယ္။ အဲ. ပထမဆံုး
ဇနီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြရဲ႕ .. စိတ္(ကုသိုလ္စိတ္-အကုသိုလ္စိတ္)
ပဲေပါ့ဗ်ာ။ သူ တစ္ခုတည္းကသာ ေသသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္သြားရာ ေနာက္ကို
လိုက္ႏိုင္တဲ့ သူေတြေပါ့။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ လုပ္သင့္တာက ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္၊
စိတ္အင္အားကို ခုကတည္းက ေတာင့္တင္း ခိုင္မာေအာင္ လုပ္ၾကဖို႔ပါပဲ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေသခ်ိန္မွာ ဘ၀ကူးေကာင္းေအာင္ ခုကတည္းက ျပင္ဆင္
ထားသင့္တာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်င္လည္ရာ သံသရာမွာ သူကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ အဆင္သင့္နဲ႔ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေနမွာပဲေပ့ါ။
No comments:
Post a Comment